6η Μαρτίου «Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.
Ή, όπως είναι ευρέως γνωστή, Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Bullying».
Μην φοβάσαι! Σπάσε την ανοχή! Σπάσε την σιωπή!

Το Bullying αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.

Πολυπληθή τα κρούσματα του, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα θύματά του είναι μικρά παιδιά τα οποία υπόκεινται σωματική ή λεκτική βία, ή το συνδυασμό και των δύο, άνευ λόγου. Οι θύτες τους είναι συνήθως είτε συνομήλικοι, ή λίγα χρόνια μεγαλύτεροι συμμαθητές τους από το κοινό σχολικό τους περιβάλλον.

Οι μορφές του εκφοβισμού χωρίζονται στις άμεσες και στις έμμεσες. Στις πρώτες υπάρχει διαπροσωπική επαφή θύματος - θύτη, ενώ στις δεύτερες όχι.

Η αλήθεια είναι, πως τα περισσότερα θύματα, τουλάχιστον αρχικά, αποκρύπτουν τον εκφοβισμό που υφίστανται, είτε από φόβο, ντροπή και αίσθημα υπαιτιότητας, είτε επειδή νιώθουν ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους με την «αδυναμία» τους.

Γι αυτό πρωταρχικής σημασίας είναι να διατηρούν οι γονείς μία σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

Εάν οι γονείς υποψιάζονται πως το παιδί τους εμπλέκεται, ως θύμα ή θύτης, σε σχολικό εκφοβισμό, είναι ουσιαστικό να επικοινωνήσουν τόσο με το σχολείο όσο και με το ίδιο το παιδί ήρεμα, ψύχραιμα και σε κλίμα συναισθηματικής ασφάλειας. Εάν παρά την βοήθεια του εκπαιδευτικού προσωπικού και την προσωπική τους προσπάθεια, οι γονείς συνεχίζουν να βλέπουν τις συνέπειες του μπούλινγκ στο παιδί τους, να αλλάζει έντονα η συμπεριφορά του και να πλήττεται η ψυχική του ισορροπία, είναι σημαντικό να αναζητήσουν βοήθεια από ειδικούς, μιας και οι συνέπειες του μπούλινγκ, για τα θύματα αλλά και για τους θύτες, μπορούν να αποβούν έως και καταστροφικές, τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή.

Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές όπως:

α. Σωματικός: άσκηση φυσικής βίας (χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα)
β. Λεκτικός: χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, απειλών και εκβιασμού (πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια)
γ. Έμμεσος ή Κοινωνικός: εσκεμμένος ή συχνός αποκλεισμός μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση, διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών, επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων, κλοπές ή ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος
δ. Ηλεκτρονικός (cyberbullying): η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών
ε. Ρατσιστικός: υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος
στ.Σεξουαλικός

Ωστόσο, θα πρέπει όλοι να συνεργαστούν σε ένα πλαίσιο μιας ολιστικής αντιμετώπισης.

Πιο συγκεκριμένα:

Οι γονείς οφείλουν να αποτελούν παράδειγμα και να μαθαίνουν στα παιδιά την έννοια της διαφορετικότητας και της ισότητας. Όλοι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Αν εντοπίσουν κάποιο από τα προαναφερθέντα συμπτώματα και υποψιάζονται ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα εκφοβισμού κρίνεται αναγκαίο να προσεγγίσουν το παιδί και να αντιδράσουν απευθυνόμενοι αρχικά στους εκπαιδευτικούς και στις Διευθύνσεις των σχολείων. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να αισθανθεί ότι έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο.

Στο σχολείο να αφιερώνουν διδακτικές ώρες για να ενημερώσουν τα παιδιά, να είναι κοντά τους για να νιώθουν ασφάλεια να μιλήσουν για οτιδήποτε και να δοθεί βάση στην αναγκαιότητα συστηματικής επιμόρφωσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και στην ανάπτυξη συνεργασίας του σχολείου με τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας υποδοχής.

Τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο αφού έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας ας χρησιμοποιούνται για καλό για να προβάλουν ιστορίες εκφοβισμού, να παρέχουν συμβουλές και υποστήριξη.

Σε επίπεδο κοινωνίας θα πρέπει να γίνουν συστηματικές προσπάθειες για την ενδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ενίσχυση των αξιών του σεβασμού, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ενώ θα ήταν βοηθητικό να έχουν όλοι πρόσβαση για συμβουλές από δημόσιους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.

Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν και να εργάζονται σε ένα σχολικό περιβάλλον που τους παρέχει ασφάλεια, ηρεμία και σεβασμό, γιατί η παραβίαση των δικαιωμάτων ακόμη κι όταν γίνεται από συνομηλίκους, προκαλεί μεγάλη ψυχική οδύνη. Είναι σημαντικό να στοχεύσουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας όπου η ποικιλομορφία και η διαφορετικότητα είναι σεβαστές και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου εκτιμάται και ενθαρρύνεται.

«Share it to end it», «Μοιράσου το για να το σταματήσεις»